اگر اهل سفر کردن و جهانگردی باشید، قطعا می‌دانید که یکی از هیجان‌انگیزترین و البته لذت‌بخش‌ترین بخش‌های هر سفر، غذا خوردن و آشنا شدن با فرهنگ غذایی هر سرزمین است. در این میان هر کشوری آداب و فرهنگ خاص خود را دارد.
همانطور که می‌دانید، کشور پرتغال یکی از زیباترین کشورهای قاره اروپاست و گرما و شور و حرارت مردم این کشور در تمامی ابعاد زندگی و فرهنگ آنها نمود پیدا کرده است.
دقیقا مانند خود مردم پرتغال که بسیار صمیمی و گرم هستند، آشپزی پرتغالی هم بسیار صمیمانه و دلچسب است. از طرف دیگر غذاها خوراکی‌های پرتغالی بسیار لذیذ و خوشمزه‌اند و یکی از دلایل آن شاید استفاده از مواد اولیه تازه و ارگانیک باشد که مردم پرتغال تاکید زیادی روی آن دارند. غذاهای پرتغالی، تنوع زیادی دارند و این تنوع از کوهستان‌های شمالی تا دشت هایجنوبی این کشور، با طیفی از غذاهای خوشمزه، پراکنده شده است.
اما در کنار غذاهای لذیذ، مردم پرتغال در فرهنگ غذا خوردنشان هم آداب و رسوم خاصی دارند.
آداب مهمانی شام در پرتغال
شاید برایتان جالب باشد، وقتی به جایی دعوت می‌شوید، حتما حتما باید خودتان را به موقع به مهمانی برسانید و سعی کنید که بیشتر از ۱۵ دقیقه تاخیر نداشته باشید.
پرتغالی وقتی که دور میز غذا نشسته‌اند معمولا علاقه‌ای به حرف زدن راجع محل کار و دغدغه‌های مربوط به آن ندارند و این کار را اساسا درست نمی‌دانند که در دورهمی‌ها وحرفی از کار زده شود.
راستی شاید برایتان عجیب باشد اما شما باید تا زمانی که از شما دعوت شود سر میز یا روی یک صندلی بنشینید سرپا بایستید. اما در عین حال مردم پرتغال به شدت مهمان‌نواز و خون‌گرم هستند و بسیار دوست دارند که هنگام سرو غذا از شما به خوبی پذیرایی کنند.
در این کشور نیز مانند دیگر کشورهای اروپایی، هنگام غذا خوردن شما باید چنگال را در دست چپ و کارد را در دست راست بگیرید. هنگامی هم که غذایتان تمام شد، کارد و چنگال را در به موازات یکدیگر و در سمت راست بشقاب خود قرار دهید. اگر کارد و چنگال خود را در دو طرف بشقاب بگذارید، به این معنی است که هنوز غذایتان را تمام نکرده‌اید.
ظروف غذاخوری متنوع روی میز
ممکن است در بالای بشقاب خود یک قاشق و چند کارد و چنگال اضافی ببینید؛ این‌ها برای خوردن دسر هستند و در انتهای غذا به کارتان خواهد آمد.
در خصوص سرو نان هم باید گفت که نان روی میزهای شام پرتغالی‌ها، معمولا بدون کره سرو می‌شود. بنابراین معمولاً نه کارد کره‌خوری روی میز وجود دارد و نه ظرف نان.
یکی از جالب‌ترین موارد هنگام غذا خوردن سر میز غذای پرتغالی‌ها این است که حتی وقتی کارد و چنگال در دست ندارید، باز هم باید دستانتان روی میز باشد؛ پس هنگام غذا خوردن هرگز دستان خود را زیر میز پنهان نکنید.
استفاده از دستمال سفره هم نقش مهمی در این آداب دارد؛ حتی بعد از تمام کردن غذایتان باید دستمال سفره را تا کنید و روی میز بگذارید.
سالاد خوردن کنار پرتغالی‌ها آداب خودش را دارد؛ مثلا هرگز نباید کاهو را در بشقاب خود برش دهید و تکه تکه کنید. شما می‌توانید یک تکه کاهوی بزرگ را با کارد و چنگال خود تا کرده و به یک بسته کوچک تبدیل کنید و با چنگال آن را در دهان بگذارید.
آداب غذا خوردن در رستوران
غذا خوردن با همکاران هم شیوه خاص خود را دارد، پرتغالی‌ها معتقدند، وعده‌های غذایی زمان مناسبی برای تصمیم گیری تجاری نیست و ممکن است سر میز غذا، نهایتا از همکاران پرتغالی خود راهنمایی بگیرید.
اگر قرار باشد با دوستان پرتغالی خود در رستوران غذا میل کنید، معمولاً کسی که دعوت را انجام می‌دهد صورت حساب را پرداخت می‌کند. التبه گاهی نیز بر اساس شرایط، استثناءهایی هم وجود دارد. آداب انعام دادن در رستوران، یکی از مواردی است که غالبا برای همه در هر کشوری مهم است. در واقع انعام یا همان تیپ، یکی از روش‌های مرسوم تشکر است و در بسیاری از کشورهای جهان، قانونی نانوشته محسوب می‌شود. پرتغال هم از این داستان مستثنی نیست و بهتر است که پس از صرف غذا، انعام فراموش نشود.
فرهنگ کافه‌نشینی
پرتغالی‌ها عاشق کافه‌نشینی و نوشیدن قهوه هستند و همیشه برای رفتن به کافه، بهانه‌ای پیدا می‌کنند. اصلا پرتغالی‌ها یک نوع اسپرسوی مخصوص دارند به نام «بیکا» که طعم و مزه‌اش حرف ندارد. از همین رو، شهرهای پرتغال پر است از کافه‌های زیبا و دوست‌داشتنی. اما یک نکته مهم وجود دارد؛ مردم محلی در این کشور عادت ندارند که به مدت طولانی در کافه بنشینند و عموما کیک و قهوه‌شان که تمام شد می‌روند، گاهی حتی ایستاده و پشت پیشخوان قهوه‌شان را می‌نوشند.
پرتغالی‌ها هم مانند خیلی‌ها علاقه زیادی به فینگر فود دارند اما عادت دارند که فینگر فود، ساندویچ و حتی کیک را با دستمال سفره بردارند نه با دست.
راستی حواستان باشد اگر برای صرف غذا به خانه یک پرتغالی دعوت شدید تا قبل از اینکه میزان بگوید « bom apetite »، غذا خوردن را شروع نکنید این عبارت در زبان پرتغالی، همان نوش جانِ خودمان است.
